Het zoekersbloed of het zoekersvirus wat is dat eigenlijk?

Om te verklaren waarom ik zoek en wat een zoeker beweegt kan ik uiteraard alleen voor mijzelf spreken, maar ik verwacht dat er
voor veel metaaldetector zoekers, of zoekers in spe, e.e.a. herkenbaar zal zijn.

Zolang ik me kan herinneren speur ik al in het rond naar "verloren" artefacten.

Zo zat ik bijvoorbeeld vroeger vaak op de boerderij bij een oom op de kop in een bult met veldkeien te zoeken om te kijken of er misschien wel een artefact tussen lag uit de steentijd. 
Stel je eens voor zeg als je iets heel oud zo vinden!

De wens om iets dergelijks te vinden sprak vaak tot de verbeelding en in diverse stenen zag ik wel een werktuig.
Ook zocht ik vaak in het bouwland naar opvallende zaken die je met het blote oog zag. Denk bijvoorbeeld aan pijpenkopjes of mooie scherven van servies of curiosa.

Nieuwerwetse dingen vinden is uiteraard ook leuk, zo ging ik bijvoorbeeld altijd even kijken onder bankjes in een recreatiepark, want wie weet heeft er iemand wat kleingeld verloren tijdens het zitten. Meestal lag er niets maar soms had je succes en vondt je wat kleingeld!
 
Het is de spanning die je ervaart tijdens het speuren, dat geeft al voldoening en als je dan wat vindt.....dat is de kers op de taart!

Het zoekersbloed is ook best wel een beetje te vergelijken met bijvoorbeeld vissen, magneetvissen of jagen.
Voor mezelf denk ik dat er zomaar twee diepgewortelde oerinstincten naar boven komen, één is die van de jacht en de andere is die van de verzamelaar .
Vertaald naar deze moderne tijd is dat bij mij het zoeken (jagen) naar artefacten i.p.v. op dieren, en het verzamelen van de gevonden artefacten.

Zoals gezegd het zoekersbloed is al van kinds af aan aanwezig, ik kan me een zondagmiddag herinneren, ik was c.a. 15 jaar oud  dat ik voor het eerst iemand met een metaaldetector bezig zag.
Dit was bij een recreatieplas in de buurt. Ik stond bijna letterlijk met mijn mond open te kijken....zoeken met een metaaldetector wat een gaaf idee!.
Zou die meneer wat gevonden hebben? de zoeker stond in het water en ik durfde er niet naartoe te lopen helaas.

In de jaren daarna kwam mijn zoekinteresse wat op een waakvlammetje kreeg ik mijn focus op andere zaken zoals uitgaan, brommers en meisjes, en moest ik mijn militaire dienstplicht vervullen.

Tot het jaar 2000, eenmaal gesetteld volgens het traditionele "huisje, boompje, beestje" principe kwamen de zoekkriebels weer naar boven.
Boeken over de streekgeschiedenis kwamen weer uit de kast, en ik zwijmelde weg bij de plaatjes met voorwerpen uit de bronstijd, middeleeuwse zwaarden en kanonskogels uit de 80-jarige oorlog. Het zou toch geweldig zijn om zoiets te vinden!

In deze periode kwam ik in aanraking met twee metaaldetectorzoekers, de ene was een man van een collega van mijn vrouw en de andere was mijn eigen collega .
De verhalen die ze vertelden, en de vondsten die ik zag......schitterend, ik kon er geen genoeg van krijgen! Er ging een wereld voor me open, en dacht dit wil ik ook, dit is echt iets voor mij!

Na mijn vrouw overtuigd te hebben dat ik toch echt een metaaldetector moest kopen ben ik afgereisd naar Zalk, daar zat toen ter tijd een metaaldetectordealer van Whites.
Mijn eerste metaaldetector was een Whites Classic III SL, een rib uit mijn lijf toen ter tijd, volgens mij heeft deze metaaldetector toen ongeveer 700 gulden gekost.

Vanaf toen nam mijn zoekhobby een vogelvlucht.
Eerst gewoon in het wilde weg een plekje zoeken en de grond eigenaar toestemming vragen, en gaan. Echter ik vond weinig en kwam er al snel achter dat het beter is om van te voren eerst eens onderzoek te gaan doen of de zoekplek wel interessant is. Al snel kwamen daarna de eerste vondsten, en na enkele centen en een stuiver kwam er dubbeltje te voorschijn.
Het was er één van koningin Wilhelmina. Wauw mijn eerste zilver! wat was ik hier voorzichtig mee zeg, een zilveren dubbeltje van ongeveer 100 jaar oud!

Bijna alles wat je vindt is leuk, en de voorwerpen die je niet (her)kent des te leuker om uit te zoeken wat het is.
"vroeger" moest je het zelf maar uitvinden wat je gevonden had, en het doen met de kennis van de ouderen om je heen, of vanuit boeken.
Tegenwoordig is er een willekeur aan naslag beschikbaar op Facebook groepen en op metaaldetectie forums zoals bijvoorbeeld Pieppiep.nl

 

Wie doorzet zal vinden klinkt het credo, en dat is ook zo.
De afgelopen jaren heb ik al veel leuke dingen mogen vinden.


Het wensenlijstje van wat je nog vinden wilt kan steeds een beetje verder naar boven worden bijgesteld, van het vinden van een oude duit naar een bijl uit de bronstijd.
Ook leer je in de loop der jaren steeds beter voorwerpen te herkennen en te determineren.

Wat ik ook geweldig vindt aan de hobby is dat je zelf kan bepalen wanneer je gaat zoeken en hoelang.
Of het een hele zaterdagmiddag is, of maar een uurtje. Alles kan!

Ook is het enorm leuk om samen te zoeken met je zoekvrienden, samen de hobby delen en de vreugde momentjes samen beleven.
En vindt je niets of weinig, dan is dat ook geen probleem, de gezelligheid, de vondsten van een ander, en het samen genieten van de hobby is onbetaalbaar.
Zo hebben we met elkaar al heel wat avonturen achter de rug, in Nederland maar ook diverse zoek weekenden in Engeland.

Bij mijn dochter stroomt ook het zoekersbloed door de aderen en we gaan met regelmaat samen even op pad. Enorm leuk als je met je dochter dezelfde passie kunt delen!

Inmiddels zijn we dus al enkele tientallen jaren actief bezig met de zoekhobby en ik kan wel zeggen dat het is voor mij uitgegroeid tot een "way of life".
Zo ben ik in 2014 begonnen met mijn eigen bedrijf in metaaldetectoren, als verlengstuk van de hobby, welke inmiddels uitgegroeid is tot een succesvolle onderneming.
Schitterend als je over je hobby kunt praten en.een stukje van je eigen enthousiasme over kunt dragen naar andere beginnende zoekers.

 

Een ding is zeker mijn metaaldetector gaat nooit meer weg ;-)